Athens pride ή καθ ένας με το πόνο του!!

Κατήντησ’ ένας τύπος         που αν σ’ έβλεπαν μαζύ του
συχνά, ήταν πιθανόν         μεγάλως να εκτεθείς.

Και παραφράζοντας τον ποιητή θα έγραφα:



Κατήντησ’ ένας τόπος         που αν σ’ έβλεπαν εκεί
συχνά, ήταν πιθανόν         μεγάλως να εκτεθείς.

Αλλά εγώ πήγα μια βολτίτσα και έβγαλα τις φωτογραφίες μου.

Στο βάθος δυο περίπτερα με βιβλία. Το ένα της νεολαίας του Συνασπισμού και ένα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Θυμήθηκα το στίχο του Χριστιανόπουλου.

"Σαν τους αριστερούς σάς αγαπώ, αδέρφια μου∙
κι αυτοί κι εμείς διαρκώς κατατρεγμένοι:
αυτοί για το ψωμί – εμείς για το κορμί,
αυτοί για λευτεριά – εμείς για έρωτα,
για μια ζωή δίχως φόβο και χλεύη.
Σαν τους αριστερούς σάς αγαπώ, αδέρφια μου,
παρόλο που κι αυτοί μας κατατρέχουν."

Τελικά τίποτε δε μένει όρθιο. Μέχρι και οι στίχοι κατεδεφίζονται.