Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Είναι άγρια η νύχτα Τζώνη.

Ο Fluser γράφει κάπου ότι όταν βλέπουμε τις  κινήσεις του φωτογράφου (με μια φωτογραφική μηχανή)  είναι σαν να παρακολουθούμε μια ενέδρα, τις κινήσεις ενός κυνηγού της τούνδρας.

 Έτσι όπως τριγυρνούσα στα στενά των Εξαρχείων ψάχνοντας για το "θήραμά " μου έπεσα πάνω σε δυό άστεγους. Από διακριτικότητα ποτέ δεν φωτογραφίζω άστεγους. Άλλωστε είναι μια καθημερινή πληγή που δεν είναι για φωτογράφιση. Όμως ο ένας τράβηξε το ενδιαφέρον μου γιατί τυλιγμένος σε κουβέρτες μες στο βροχερό και κρύο απόγευμα διάβαζε ένα βιβλίο.

Σήκωσα ασυναίσθητα τη μηχανή αλλά είδα το υψωμένο χέρι του άλλου. Όχι εμένα, βγάλε  τον Τζώνη μου είπε. Αλλά θέλει μπύρα. Οκ. του είπα θα του φέρω μπύρα. Ο Τζώνη με κοίταξε χαμογελαστός. Έβγαλα μερικές και ρώτησα τον άλλο πως τον λένε. Θόδωρο μου είπε. Ο Τζώνη μίλαγε σπαστά ελληνικά. Από που είσαι Τζώνη ρώτησα. Από την Ουαλία μου είπε. O Θόδωρος ήθελε τσίπουρο. Για καλή του τύχη είχα στο αυτοκίνητο. Του γέμισα ένα μπουκάλι και του το έδωσα αγόρασα και δυο μπύρες του Τζώνη.  Είστε φίλοι με το Τζώνη τον ρώτησα; όχι μου λέει απλώς το βράδυ φυλάει ο ένας τον άλλο.

Είναι άγρια η νύχτα.



Όταν γύρισα στο σπίτι το καλοριφέρ δεν είχε ανάψει αλλά εγώ ένοιωσα μια αφόρητη ζέστα.

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Η NELLY΄S στη γκαλερί ALPHAΔΕLTA

Μια επιλογή πορτραίτων, τοπίων και φωτογραφιών της από τα μνημεία της Ακρόπολης.

Αλλά και για τους απαιτητικούς και λίγο ψαγμένους υπάρχουν τρεις πρωτότυπες φωτογραφίες τυπωμένες από την ίδια τη NALLY΄S με τη μέθοδο Μπρομόϊλ.

Η γκαλερί είναι στην οδό Παλλάδος 3 αλλά επειδή η είσοδος δεν φαίνεται σας τη δίνω σε φωτογραφία.







Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Οδός Μαυρομιχάλη από το 1 ως το 55

Στο 1 οι σκεφτικοί


Η αποφασιστική κίνηση



Τελειώνοντας



Περιμένοντας μήπως και φανεί κανείς

Μαυρομιχάλη 55 έκθεση φωτογραφίας για το πολεμικό φωτορεπορτάζ
(αλλά και του σύγχρονου  ανεξάρτητου περιοδικού σύγχρονης φωτογραφίας «Zmâla, Το Περίεργο Μάτι)

 
 

περισσότερα για την έκθεση στο : http://tospirto.net/photography/exhibitions/10025






 

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Η μαγική βραδιά της Ε. Λουπάκη

και τα ασπρόμαυρα πορτρέτα της Μάνιας Παπαδημητρίου.

Στο θέατρο OLVIO σε μια πανέμορφη βραδιά που οργάνωσε η Ευγενία,  η Μάνια με τον πιανίστα Άρη Γραικούση  μας απογείωσε και στη συνέχεια ήρθε και η Αφεντούλα και μας αποτελείωσε.
Τους ευχαριστούμε  όλους.



Ευγενία και Χρυσόστομος.





και τα πορτρέτα της Μάνιας.















 






Αφεντούλα και Μάνια.




Ευγενία, Άρης και Μάνια.




 

Βάλτε ένα ποτήρι κρασί και αφεθείτε στη μαγεία που ακολουθεί:

 Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

http://www.youtube.com/watch?v=JyANkPisjnQ&feature=youtu.be

"Αυτή η νύχτα μένει" σε ασπρόμαυρη εκτέλεση:
http://www.youtube.com/watch?v=8ZbNSsd1pbo&feature=youtu.be

Μάνια και Αφεντούλα: Μ αεροπλάνα και βαπόρια.
http://www.youtube.com/watch?v=Ao3CWm90t3Q&feature=youtu.be

" 'Ενα παράπονο" Κορακάκης από την Αφεντούλα. Τέλειο.
http://www.youtube.com/watch?v=ObPpvh9zTzk&feature=youtu.be

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Με το φακό της Φωτεινής

Μετά από μια εικοσάχρονη σχεδόν ενασχόληση της Φωτεινής στην κάτω Ιταλία προέκυψε μια φωτογραφική συλλογή, μέρος της οποίας  εκτέθηκε στο Βυζαντινό μουσείο. Μια όμορφη βραδιά με συνοδεία μιας οικογένειας που τραγούδησε στα Γκρεκάνικα.
Ένα μικρό βιντεάκι:
http://www.youtube.com/watch?v=klBo3foCPSg&feature=plcp


βγήκε και ένα όμορφο φεγγαράκι.

 

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Η πανούκλα.

Επειδή ακούω πολλούς  τελευταία να λένε: "Μα τι στο διάολο με τέτοια μέτρα και κανείς δεν κάνει τίποτε"; θυμήθηκα ένα μικρό απόσμασμα από την "πανούκλα" του Καμύ και το παραθέτω. Νομίζω ότι τα λέει όλα.



"[...] Οι δυστυχίες, στην πραγματικότητα, είναι μια κοινή υπόθεση, αλλά δύσκολα τις πιστεύει κανείς όταν του πέσουν στο κεφάλι. Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι. Και παρόλα αυτά οι πανούκλες και οι πόλεμοι πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους. Ο γιατρός Ριέ ήταν απροετοίμαστος, όπως και οι συμπολίτες μας και έτσι πρέπει να καταλάβουμε τους δισταγμούς τους. Και μ' αυτόν τον τρόπο επίσης πρέπει να καταλάβουμε ότι μοιράστηκε ανάμεσα στην ανησυχία και την εμπιστοσύνη. Όταν ξεσπάει ένας πόλεμος, οι άνθρωποι λένε: "Δεν θα διαρκέσει πολύ, είναι πολύ ανόητο". Κι αναμφίβολα ένας πόλεμος είναι σίγουρα πολύ ανόητος, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να διαρκέσει. Η ανοησία επιμένει πάντα και θα μπορούσε κανείς να το διακρίνει αν δεν σκέφτονταν μόνο τον εαυτό του. Απ' αυτή την άποψη οι συμπολίτες μας ήταν σαν όλο τον κόσμο, σκέφτονταν τους εαυτούς τους και για να το πούμε κι αλλιώς ήταν ανθρωπιστές: δεν πίστευαν στις δυστυχίες. Η δυστυχία δεν είναι στα μέτρα του ανθρώπου, επομένως λέμε ότι η δυστυχία δεν είναι πραγματική, είναι ένα κακό όνειρο που θα περάσει. Αλλά δεν περνάει πάντα και από κακό όνειρο σε κακό όνειρο, είναι οι άνθρωποι που περνάνε και πρώτα πρώτα οι ανθρωπιστές, γιατί δεν πήραν τις προφυλάξεις τους. Οι συμπολίτες μας δεν ήταν πιο ένοχοι από άλλους, ξεχνούσαν να είναι μετριόφρονες, αυτό είναι όλο και σκέφτονταν ότι όλα είναι ακόμη δυνατά για αυτούς· πράγμα που σήμαινε ότι οι δυστυχίες είναι αδύναμες. Συνέχιζαν να κάνουν επιχειρήσεις, να ετοιμάζουν ταξίδια, και να έχουν γνώμες. Πως θα μπορούσαν να σκεφτούν τη πανούκλα, που καταργεί το μέλλον, τις μετακινήσεις, τις συζητήσεις; Θεωρούσαν τους εαυτούς τους ελεύθερους και κανένας δεν θα είναι ποτέ ελεύθερος, όσο υπάρχουν δυστυχίες.

[...]
Κοιτάζοντας από το παράθυρο την πόλη που δεν είχε αλλάξει, μόλις τότε άρχισε ο γιατρός να αισθάνεται μέσα του τη γέννηση αυτής της ελαφριάς αηδίας μπροστά στο μέλλον, που ονομάζουμε ανησυχία." 

Όσοι δεν διάβασαν το βιβλίο νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. 

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Πολύχρωμες κινήσεις

εν κενώ (κουτιών).












Άλλος βγαίνει απ΄το κάδρο και άλλος μπαίνει
(έτσι είναι η ζωή)