GAZARTE - Τίτος Πατρίκιος

Δευτέρα βράδυ (μια άχαρη βραδιά) ο ποιητής Τ. Πατρίκιος τη γλύκανε με τα ποιήματά του΄
(Τη Δευτέρα που μας έρχεται σειρά έχει η Μ. Δούκα).

Τίτος Πατρίκιος


Άλλοι μιλούν για σκύλους και για γάτες

άλλοι για πολιτισμούς που τείνουν να εκλείψουν

άλλοι για ανθρώπους όπως τους ήθελαν

όλα έχουν τη σημασία τους, δεν το αρνούμαι

όμως εγώ μιλώ γι ανθρώπους που τους γνώρισα.

Παρατηρώ από χρόνια τις κινήσεις τους

καθώς συναλλάσονται, συνομιλούν αγγίζονται

παθιάζονται για έρωτες, για δόξα ή για χρήμα

θυσιάζονται σε κοινούς ατέλειωτους αγώνες

ζητωκραυγάζοντας και τραγουδώντας

ή πάλι διασταυρώνονται αμίλητοι, μοναχικοί

βυθισμένοι στις ερημικές τους έγνοιες.



Παρατηρώ εμένα τον ίδιο να συνδέομαι

και ν' αποσυνδέομαι μαζί τους.

Φιλοδοξώ τελικά να συνθέσω

μιαν εποποιία που να μας αποθανατίζει,

μα μόλις χαράξω ένα περίγραμμα τους χάνω

χάνω μαζί κι εμένα, σκορπιζόμαστε

όλοι σε χίλια δυό κομμάτια.

Τουλάχιστον σε κάποια θραύσματα ζωών

ελπίζω να φτιάξω την προσωπογραφία

πέντε έξι ανθρώπων του καιρού μου.

Εξήγηση

Εδώ, στη μέση της πλατείας έξαλλος θα κραυγάζω !..

Θα ξεσκεπάζω μπρος στα μάτια σας

τα πράγματα που τάχατε δεν ξέρετε,

θα ξεδιπλώνω μπρος στα μούτρα σας τη φρίκη

που δήθεν αγνοείτε και τη βαφτίζετε συκοφαντία,

νοσηρή φαντασίωση ή μελοδραματισμό…



Δεν καταλαβαίνετε, ε;..

Δε νιώθετε τη μυρωδιά;..



Λοιπόν όσο κι αν οι υποτακτικοί ψεκάζουνε μ' αρώματα

όσο κι αν παραλλάζη τη φωνή ο άλλος χώρος

όσο κι αν κάποτε τα μπερδεύω εγώ ο ίδιος

κάτι θα φτάση τελικά

στον προορισμό του.

Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω

χωρίς ν’ αγγίζω μια σκιά απ’ το βήμα σου



χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα’ θελες να μείνω;



Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις.



Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματα μου



όταν ανασκευάζω το χαμόγελο σου



όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα



μην με πιστεύεις – κι όμως σου λέω την αλήθεια.



Δεν την αντέχω αυτή τη μάταιη ελπίδα



να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη



μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ’ την αρχή