reflections

Έκθεση φωτογραφίας

με θέμα "ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ" και μικρή χριστουγεννιάτικη γιορτή κάναμε χθες στη φωτογραφική Λέσχη Ηλιούπολης.
Ανεβάζω λίγες φωτογραφίες που τράβηξα σε "αντίξοες" συνθήκες. Απαγορεύονται αυστηρώς οι παρατηρήσεις τύπου "πω πω !! τι κόκο έχουν ή ήθελαν καλύτερο φωτισμό κ.λ.π. κ.λ.π.
Εάν θέλετε καλύτερες να τις βγάζετε μόνοι σας και μην τα περιμένετε όλα από τον "πρόεδρο"
Άντε και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά να ξαναγιορτάσουμε.

Έχει και συνέχεια.

Ένα τσιγαράκι!!!

απ΄τα 12. (Έτσι τουλάχιστον μου είπε). 

Άλλωστε απ΄ότι θυμάμαι και γω από τότε το άρχισα. 

Νυχτώνει

Οι σκιές πέφτουν.

και μας περιμένουν.

Και μεις οι τρεις στον καφενέ

τσιγάρο πρέφα και καφέ........

Η πορεία στη Σταδίου ανέβαινε. Δίπλα στην πλατεία κλαυθμώνος κάτω από τα δεντράκια οι τύποι παίζαν την πρέφα τους αδιάφοροι.

Ένα κρυμμένο γκράφιτι

μέσα στον κήπο πίσω από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Τόσα χρόνια πίνω καφέ σ΄ένα καφενεδάκι που υπάρχει εκεί και προχθές για πρώτη φορά το είδα.

Στο Σύνταγμα

κατέβηκα σήμερα μια βόλτα. Όχι ούτε αγανακτισμένους ούτε διαδηλώσεις. Μόνο μια θλίψη, μια πίκρα και πόνος αβάσταχτος για όσους έφυγαν. Οι πιό πολλοί άδικα. Για να τα κονομήσουν κάποιοι εργολάβοι και κάποιοι υπουργοί και υφυπουργοί να μας τάξουν πάλι λαγούς με πετραχήλια.

ψυχούλες που χάθηκαν για πάντα. Οι πιό πολλές αναίτια.

Κουβάλησα όμως και λίγα βιβλία και τα πήγα στο παζάρι ανταλλαγής βιβλίων. Η μικρούλα διστακτική μεταξύ Λένιν, Μαρκ Τουαίν ή Νίτσε.

Έτσι από μια ηλιόλουστη χαρούμενη Κυριακή μελαγχόλησα. Γιατί και τα βιβλία όταν τα δίνω είναι σαν να χάνω ένα κομάτι από τα χρόνια που το είχα αγοράσει. Σα να μικραίνει η ζωή μου.

Νύχτωσε

κι ακόμα κανένας να φανεί.

Η Νεκταρία

σήμερα γιορτάζει.  Έτσι της έφιαξα αυτό το καταπληκτικό !!!! μπουκέτο από κυκλάμινα (ένας συνδετήρας και λίγο σελοτεϊπ είναι αρκετά) που βρήκα μέσα στην Πανεπιστημιούπολη.

Χρόνια πολλά Νεκταρία μου.

Βέβαια σήμερα γιορτάζει και ο Νεκτάριος το μικρό γεράκι μας. Αλλά το αχάριστο μας έχει εγκαταλείψει και ίσως με κάποια μικρούλα γερακίνα να γιορτάζει σήμερα.

Στο σταθμό

Περμένοντας (προ ημερών) το τραίνο είδα αυτό το ξεχασμένο βαγόνι και δεν ξέρω γιατί μου θύμισε κάποιες παλιές φωτογραφίες του Αμερικάνικου Νότου.

Χρώματα φθινοπώρου

(Μέσα στη γενικότερη μελαγχολία των ημερών)

Στο σταθμό

περιμένοντας το τραίνο.

Η επιστροφή ( ΄Αντε κι αύριο περισσότεροι)

Η ξεκούραση του αγωνιστή

Το πρώτο καπέλο της ζωής μου!

Θα ήταν Οκτώβρης θαρρώ, και ένα ψυχρό βοριαδάκι με πάγωνε έτσι όπως κατέβαινα με τη μητέρα μου την οδό Αβέρωφ. Τέτοιο που ακόμη και τώρα περνώντας πάνω απ΄ το χρόνο με κάνει να ριγώ κάθε φορά που βλέπω αυτό το καπελάκι. Ίσως εκείνος ο Οκτώβρης στα Γιάννενα του 64 να είχε άγριες διαθέσεις.   Στρίψαμε στην οδό Ανεξαρτησίας και μετά από λίγο σταματήσαμε  μπροστά σ ένα μαγαζί.  Σήκωσα το κεφάλι μου και διάβασα μια παράξενη επιγραφή: ΠΙΛΟΠΩΛΕΙΟΝ. Μπήκαμε μέσα και η μητέρα μου κάτι  ψιθύρισε στον μαγαζάτορα.
Ο μαγαζάτορας χαμογέλασε ευγενικά  πήρε μια μιζούρα και αφού μέτρησε το κεφάλι μου, είπε ένα νούμερο. Προχώρησε στο βάθος  ανασηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του τράβηξε με φόρα ένα καπέλο από σκούρα μπλε τσόχα και κάπως αδέξια μου το φόρεσε στο κεφάλι μου. Το έστριψε λίγο αριστερά λίγο δεξιά, έκανε ένα βήμα πίσω, με παρατήρησε για ένα λεπτό, χαμογέλασε ξανά ευχαριστημένος, το έβγαλε  και μούριξε μια ελαφριά σφαλιάρα. Άντε μου είπε όλο το γυμνάσιο θα βγάλεις. Να το προσέχεις, και γυρνώντας στη μητέρα μου: Κυρία μου το σήμα θα το πάρετε στο σχολείο και της είπε μια τιμή. Θυμάμαι τη μητέρα μου που άνοιξε το πορτοφόλι της, γύρισε μου ΄ριξε ένα βλέμμα και με ένα αναστεναγμό έβγαλε τα χρήματα και του τα έδωσε. Εγώ τσιμουδιά. Μας το τύλιξε σε μια κόλα χαρτί και ανηφορίσαμε για το σπίτι.

Δεν έμελλε να βγάλω όχι όλο το γυμνάσιο αλλά ούτε όλη την πρώτη γυμνασίου. Στο μεταξύ είχε ανεβεί στην κυβέρνηση ο Παπανδρέου και είχε αρχίσει να εφαρμόζεται η εκπαιδευτική μεταρύθμιση του Παπανούτσου. Στο τέλος της χρονιάς μας ανακοινώσανε ότι το καπέλο καταργείται.
Εκατοντάδες μαθητές από όλα τα γυμνάσια όλων των τάξεων κατεβήκαν στο μώλο. Η λίμνη γέμισε καπέλα που επέπλεαν σα μικρές μπλε βαρκούλες. Εγώ προτίμησα να μη το πετάξω. Θυμήθηκα εκείνο το βλέμμα της μάνας μου, ήταν και καινούργιο ακόμη το στριφογύρισα αμήχανος για λίγο στα χέρια μου. Μετά το έβαλα με τρόπο στη τσέπη μου και έφυγα ανακουφισμένος.

Βλέμματα αναμονής

Στιγμές

Να σας μετρήσω την πίεση μαντάμ;  (Υπαίθριος "γιατρός")

καθαρίζοντας φρέσκα φασολάκια (όχι στη δροσερή αυλόπορτα)

Τί βιάζεσαι μικρούλα μου ;  Γιατί τρέχεις;  Άπιαστα πουλιά κυνηγάς.
 
"Οι άνθρωποι βιάζονται: έγνοιες, βιοτικές συνθήκες, όνειρα, συμβιβασμοί-
πού καιρός να γνωρίσουν τη ζωή τους" (Τ. Λειβαδίτης)

Προετοιμασία

για το βράδυ και για συντροφιά μια ζωγραφιά του τοίχου.

"Ψηλή γυναίκα
μου ρίχνεις τον ίσκιο σου
και σουρουπώνω"

Μ. Γκανάς

40ό Φεστιβάλ βιβλίου

Άνοιξε (από το Σάββατο)  το 40ό φεστιβάλ βιβλίου στο Ζάππειο και θα κρατήσει μέχρι τις 17 Σεπτέμβρη.

Εγώ πήγα χθες και ξεπαραδιάστικα. 

Άντε και στα δικά σας!!!