Ούτε Βούδας ούτε Κούδας

Ένας φοιτητής τον ρωτάει: Κύριε Ρασούλη, τι εννοείτε με τους στίχους «βρε δεν είναι εδώ το Σούλι, εδώ είναι του Ρασούλη;». «Εννοώ πως κάποτε είχαμε ένα Σούλι, κάτι σπουδαίο γινόταν εδώ σ’ αυτόν το τόπο, βρε παιδί μου. Τώρα αντί για Σούλι καταντήσαμε να έχουμε έναν Ρασούλη. Δηλαδή ένα τίποτα. Σκέτη κατάντια αυτός ο τόπος».

(Αντιγραφή από άρθρο της Αννας Λυδάκη στο http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.proswpa&id=5760)